Со рушењето на штотуку реновирната натстрешница на Новосадската железничка станица на 1 ноември 2024та, започна и бранот на масовни протести и блокади низ цела Србија. Трагедијата зема 15 жртви, од кои најмладата на само пет години а помеѓу загинатите беше и македонецот Васко Саздовски.

Револтирани од одговорот на властите кои најпрвин одбиваа да ја објават целосната документација а потоа објавија контрадикторни документи за реновирањето на натстрешницата кое чинеше 65 милиони евра, граѓаните го организираа првиот протест токму во Нови Сад 5 дена после трагедијата. 

Сепак, клучниот момент за масовноста на протестите и блокадите настана со мобилизирање на студентите кои веќе четврти месец блокираат повеќе од 60 факултети, кампуваат на улиците, посетија повеќе од 400 населени места и повикуваат за сеопшта борба со корупцијата во Србија, почитување на правото и преобразба на работата на државните институции. За четири месеци, масовни протести се одржаа во Нови Сад, Ниш, Крагуевац и Белград каде присуствуваа околу 100 000 луѓе.

Како што се зголемуваше масовноста на протестите и блокадите, така растеа и бројот на инциденти со прегазени, нападнати и уапсени студенти,

По инцидентот за време на блокадата на клучката Автокоманда, оставка даде и премиерот Милош Вучевиќ.

Поради уривањето на натстрешницата уапсени се десетина функционери со обвиненија за корупција,  меѓу кои  и поранешниот министер за градежништво, транспорт и инфраструктура. 

Претседателот Вучиќ, иако ја оценуваше кризата како обид за шарена револуција помогната однадвор,  тврдеше дека барањата на студентите се исполнети и ги повикуваше на дијалог. 

Студентите пак, одбиваат да разговараат со претседателот Вучиќ, велејќи дека тој не е надлежен да одговори на нивните барања. Тие не препознаа искрена намера на власта за нивното основно барање – промена на системот во Србија.